تاریخچه شهر شیراز

          مهدی نعمتی 
            بازدید : 719
          شنبه 02 دی 1391
           نظرات (0)
        

تاریخچه شهر شیراز

در افسانه ها آمده است كه شیراز فرزند تهمورس (از پادشاهان سلسله پ شداد ان) شهر شیراز را تأس س كرد و نام خود را بدان بخش د. به روا ت د گر، نام ا ن د ار، "شهرراز" بوده كه به اختصار شهر از و شیراز خوانده شده است.

در حال كه بر اساس تحق قات "تدسكو" شیراز به معنا مركز انگور خوب است، "ابن حوقل"، جغراف دان مسلمان قرن چهارم

........................................

تاریخچه شهر شیراز

در حال كه بر اساس تحق قات "تدسكو" شیراز به معنا مركز انگور خوب است، "ابن حوقل"، جغراف دان مسلمان قرن چهارم هجر ، علت نامگذار شیراز شباهت ا ن سرزم ن به اندرون ش ر م داند، چرا كه به قول او عموما" خواربار نواح د گر بدانجا حمل م شد و از آنجا چ ز به جا نم بردند. و بالاخره بنا به نوشته كتاب "صورالاقال م"، از جهت وجود دام ها بس ار در دشت شیراز، آنجا را "ش رساز" نام ده اند.بار ، ب ش از هر چ ز نام ز با و سحرانگ ز شیراز كه واژه ا فارس است، بهتر ن گواه بر ا ن باور است كه برخلاف پندار پاره ا از جغراف دانان مسلمان، تأس س ا ن شهر به قرن ها قبل از ورود اسلام به ا ران باز م گردد، شیراز، هم اكنون ن ز در محل تقاطع مهمتر ن راه ها ارتباط شمال به جنوب و شرق به غرب كشور است و ا ن موقع ت در ادوار قبل از اسلام شاخص تر بوده، چرا كه در عهد هخامنش ان، شیراز بر سر راه شوش (پا تخت هخامنش ) به تخت جمش د و پاسارگاد بوده و در عهد ساسان ان راه ارتباط شهرها بس ار مهم چون ب شابور و گور با استخر، از جلگه شیراز م گذشت. در نت جه مسلم است كه چن ن محل حاصلخ ز و خوش آب و هوا كه در تقاطع مس رها مهم كه برشمرده شد، قرار داشته، هرگز خال از آباد و سكنه نبوده است. وجود آثار قد م مانند قصر ابونصر در حوال شیراز كه قدمت آن به دوره اشكان ان م رسد و نقوش برجسته برم دلك، (در چندك لومتر شرق قصر ابونصر) كه از آثار دوره ساسان است و قلعه بزرگ بندر (فهندر، پهندر، قهندز، كهندژ) در سمت شرق تنگ سعد و چند نقش برجسته در دهكده گو م در چهار فرسنگ شمال غرب شیراز و همچن ن پ دا شدن سكه ها در ضمن حفار ها قصر ابونصر، كه بر آنها با خط پهلو نام شیراز نقش بسته است، جملگ بر وجود شهر ا بلوك به نام شیراز، در هم ن محل در دوران قبل از اسلام دلالت دارد.

علاوه بر آنچه گفته شد، كاوش ها باستان شناس در تخت جمش د، به سرپرست كامرون در سال 1314 ه.ش، به پ دا ش خشت نبشته ها انجام د كه بر رو چند فقره از آنها نام شیراز مشخص بود. بد ن ترت ب م توان احتمال داد، ا ن واد كه در عهد رونق تخت جمش د، آباد كوچك ب ش نبوده است، بعد از انهدام پا تخت هخامنش ان، سمندروار از دل خاكستر آن د ار برپا خاسته است.

آخر ن كلام ا ن كه در اشعار از شاهنامه فردوس ، استاد حماسه سرا طوس ، به مناسبت ها از شیراز اد شده، مثلاً راجع به شیراز در عهد ك ان ان آمده است:

دوهفته در ا ن ن ز بخش د مرد

سوم هفته آهنگ شیراز كرد

ه ونان فرستاد چند ز ر

سو پارس، نزد ك كاوس ك

و در مورد شیراز، در روزگار اشكان ان، چن ن مطالب ذكر شده است:

چو بنشست بهرام زاشكان ان

ببخش د گنج به ارزان ان

... ورا بود شیراز تا اصفهان

كه داننده ا خواندش مرزمهان

و بالاخره ا نكه در عهد پ روز و قباد ساسان ، سپهبد ا ران، "سوفرا " از اهال شهر شیراز بود

... بدان كار شا سته ش "سوفرا "

ك پا ه ور بود و پاك زه را

جهان د ده از شهر شیراز بود

سپهبد دل و گردن افراز بود

استخر در كتاب مسالك و ممالك كه در ن مه اول قرن چهارم هجر تأل ف شده است، راجع به آثار و بقا ا فرهنگ قبل از اسلام، در شیراز م گو د:

شیراز قلعه ا به نام شاه موبد دارد. و همچن ن از دو آتشكده به نام ها كارستان و هرمز در آن سرزم ن اد م كند.

بار در مجموع گفتار استخر كه شیراز س زده ناح ه (طسوج) دارد كه در هر كدام از آنها قراء و كشتزارها موجود است كه متصل به هم قرار گرفته اند. و ن ز نظر ابن بلخ كه در روزگار ملوك فرس، شیراز ناح ت بود و حصار چند بر زم ن، م تواند روشنگر قدمت شیراز، به عنوان ك سرزم ن مسكون آباد (و نه ك شهر بزرگ) باشد... .

شهرداری شیراز

ارسال نظر برای این مطلب